آلژینات:
آلژینات یک پلی ساکارید خطی می باشد که مصارف گوناگونی از جمله در صنعت غذا ودارو دارد آلژینات تجاری از جلبک های قهوه ای دریایی استخراج می شود اما تولید آن توسط باکتری Pseudomonas putida با استفاده از منابع قندی ارزان قیمت شامل شیره خرما شیره انجیر و ملاس نیز امکان پذیر است. آلژینات ها از اجزای ساختمانی دیواره سلولی الگ های قهوه ای از طبقه فئوفیسه(Phaeophyceae) هستند و دلیل اطلاق این نام به این گروه از صمغ ها این است که اینها از مشتقات اسید آلژینیک هستند. از واحد های ساختمانی B- D- مانورونیک وa- L- گلوکرونیک اسید تشکیل شده اند. نمک های فلزات قلیایی و آمونیاک آلژینات به سهولت در آب گرم یا سرد محلول هستند. اما نمک فلزات ۲ یا ۳ ظرفیتی آنها نا محلول می باشند. آلژینات ها در اثر حرارت منعقد نمی شوند و با سرد کردن نیز تشکیل ژل نمی دهند. ویسکوزیته محلول آلژینات ها با افزایش درجه حرارت کاهش می یابد ولی از نقطه نظر PH فقط به میزان کمی در PH = 4-10 تغییر می کند. آلژینات ها در دما های معمول در حضود مقادیر کمی از کلسیم تشکیل ژل می دهند و در PH =3 این عمل در غیاب کلسیم هم صورت می گیرد.آلژینات خواص ضخامت دهندگی ، سوسپانسیونی ، امولسیفایری ، پایدار کنندگی و تشکیل ژل و فیلم را داراست.
آلژینات بدست آمده از جلبک، پودری فیبری به رنگ سفید و زرد است. این پودر در تماس با آب به شکل صمغ ژله ای تغییر شکل می دهد و قادر است تا ۲۰۰ برابر وزن خود آب جذب کند.
ویژگی های آلژینات مانند: جاذب و از دست دهنده سریع آب، غیر سمی و بهداشتی بودن، خاصیت ژل و الاستیکی شدن؛ باعث گشته متخصصین ترکیباتی از این پودر تهیه کنند تا در تولید مصارف زیر کاربرد داشته باشد:
* تولید کاغذ و منسوجات
* ضد آب و ضد حریق کردن پارچه
* ژل کننده مایعات
* غلیظ کننده نوشیدنی و غذا
* ساخت بستنی
* صنایع لوازم آرایش و بهداشتی
* داروسازی و لوازم پزشکی
* و به طور گسترده و فراگیر به عنوان مواد قالب گیری دندانپزشکی و اعضای بدن (Lifecasting) مورد استفاده قرار می گیرد.
